Rozwinięty w ramach programu Future Fragments, projekt Social Tablecloths bada, w jaki sposób przyszłość może trwać jedynie dzięki wspólnemu doświadczeniu i wzajemnej trosce. Projekt zakłada, że praktyka artystyczna może stać się metodą uczenia się — sposobem na ćwiczenie i wzmacnianie relacji społecznych poprzez działania materialne.

Każdy warsztat staje się mikrokosmosem wspólnoty: uczestnicy przynoszą znalezione lub odrzucone przedmioty, odciskają ich ślady na tkaninie i wymieniają się historiami. W ten sposób tworzą wspólny obiekt ucieleśniający wartości współpracy, wzajemności i uważności. Obrus staje się zarazem powierzchnią użytkową i symboliczną — miejscem, w którym spotykają się gest tworzenia i gest troski.

W tym sensie Social Tablecloths to nie tylko studium zrównoważonych materiałów, ale także zrównoważonych relacji. Projekt wyobraża przyszłość jako coś współtworzonego — tkaninę utkaną z obecności, wspólnego uczenia się i performatywnej pamięci.